Je levensmissie

Er is al zoveel over geschreven: doen waar je hart ligt, je passie volgen, je droom gaan leven… Maar voor velen ligt dit mijlenver weg. Want je hebt een vaste baan, je hebt vastigheid, een inkomen, geen onzekerheid.

Maar ondertussen slib je steeds meer dicht. In ieder geval psychisch (je haalt alleen nog maar voldoening uit wat je goed gedaan hebt, waar je op scoort in je werk, maar niet uit het proces van het doen zelf), soms zelfs fysiek (je lichaam dijt uit omdat je alleen nog maar focust op korte-termijn-pleziertjes, zoals iets voor elkaar krijgen en snoepen of negatief (ja er is ook positief!) bankhangen).

Het is dan tijd om weer terug te gaan naar wat jou ook weer écht blij maakte. Wat vond je als kind zo enorm leuk om te doen? Waar kreeg je energie van? Waar kon je je ei in kwijt zonder dat het direct te maken had met de waardering van anderen?

Je levensmissie is dát wat jij de wereld komt brengen, dat waar jij en de mensen om je heen profijt van hebben omdat je straalt als je daarmee bezig bent. Dat waar je van gaan sprankelen en waarvan je van binnen voelt dat je op je plek zit. Wat jou het gevoel geeft op een golf te zitten van Leven. Waarbij je je talenten Leeft in plaats van ermee leurt.

Ontdekken wat die missie is doe je niet met je hoofd. Dat doe je door juist volledig in rust te zijn, je te ontspannen en bijvoorbeeld door te schrijven. Alles opschrijven wat jou raakt in je leven, wat je wérkelijk blij maakt. Een vraag vooraf kan zijn; wat zou ik doen in mijn leven als ik geen beperkingen had (geld, omstandigheden, etc). Of je doet het door een wandeltocht te maken. Dit kan al in een weekend: zorg dat je de vrijdag ervoor en de maandag erna niet of maar een halve dag werkt en boek een nachtje in een B&B (of een plek waar je gratis terecht kunt, maar dan liefst wel alleen kunt zijn) van zaterdag op zondag. Gebruik die twee dagen om heerlijk te wandelen en je hoofd zo leeg te maken en open voor nieuwe stroming. (Neem eventueel pen en papier lekker mee en laat je telefoon op vliegtuigstand, zodat je deze alleen voor nood bij je hebt).

Een andere manier is (en is soms nodig) te besluiten volledig te stoppen met iets wat je energie kost: zodra je de keus maakt (soms is het zelfs nodig om daad bij woord te voegen), komt er nieuwe energie vrij: ruimte voor ideeën en gevoel. Soms is er daarbij een tussentijd nodig van rust om je vermoeidheid helemaal toe te laten voor de stroom op gang komt. Hieraan toegeven is dan het devies.

Natuurlijk kun je altijd besluiten om kleine stapjes te zetten, om het niet te spannend te maken en het nieuwe in te laten bedden in je oude leven. Maar stap niet in valkuilen van twijfel, blijf jezelf positief benaderen, sta achter jezelf en laat dat wat anderen tegen je zeggen bij hen. Weinig mensen durven wat jij durft, dus is het voor hen lastig om zich in te leven. Of ze zouden het stiekem zelf graag willen ;).